Banović Strahinja - Scena Jadran

Borislav Mihajlović Mihiz: Banović Strahinja

reditelj: Urban Andraš
dramaturginja: Olivera Đorđević
scenografkinja: Marija Kalabić
kostimografkinja: Dragica Laušević
kompozitor: Feliks Lajko
korepetitor: Geza Kučera ml.
glumci: Banović Strahinja: Srđan Sekulić, Majka: Vesna Kljajić Ristović, Žena: Minja Peković, Milutin, sluga: Marko Makivić, Vlah Alija: Miloš Stanković, Jug Bogdan: Jovan Ristovski, Vojin Jugović: Ljubiša Ristović, Damjan Jugović: Vladimir Grbić, Komnen Jugović: Branko Lukač, Boško Jugović: Milan Vejnović, Sluga u kući Jugovića: Zoran Bučevac

„... Mihajlovićeva sugestivna, ponesena, barokna rečenica ima daleki, nenapadni prizvuk našeg nacionalnog smisla za epsko i leksički se oslanja na lepotu deseteračkog govora u savremenoj intelektualnoj transpoziciji. Likovi u ovim dramama su od slovenskog materijala i bore se često najupornije ne sa drugim protagonistima, već sa sopstvenom, nedokučivom, velikom i nerazumljivom dušom.“
„U najboljoj Mihajlovićevoj drami, „Banović Strahinja“, jedan konkretni srpski plemić suprotstavlja se neprisutnoj ali neopozivoj svemoći Jugovića Majke, smatrajući da je on jedino pozvan da odlučuje o svojim postupcima. Ovaj individualistički bunt protiv autoriteta, potreba čoveka da sačuva sebe pred surovim nasrtajima društvenih konvencija, istorije i politike, doživeo je u našem vremenu svoj puni odjek. Za razliku od većine junaka u drami - od svemogućeg, mračnog autoriteta neprisutne Jugovića Majke, od Vojina koji gradi državu na osnovama svoje pragmatične politike i ideologije, Jug-Bogdana, koji intelektualistički, rezignirano vidi da mora ono što drugi hoće - Strahinja hoće ono što mora, ali to on hoće i on to mora.“

Selenić, Slobodan: “Antologija savremene srpske drame“,Srpska književna zadruga, Beograd, 1977. Iz predgovora, str. 51-52