Danas obeležavamo Dan srpskog jedinstva, slobode i nacionalne zastave
Cilj uspostavljanja novog praznika bio je, pre svega, osnaživanje jedinstva između srpskog naroda sa obe strane Drine, ali i jačanje kulta nacionalne zastave.
Ako se negde u novijoj istoriji pokazalo srpsko jedinstvo onda je to Solunski front u kome je za slobodu Srbije jurišalo 170.000 vojnika. Bez obzira ko su, odakle su ujedinili su se sa jednim ciljem a to je oslobođenje srpskog naroda od Austrougarskog jarma. Solunski front probila je Šumadijska divizija, u pozadini je bila Timočka divizija, a iza njih Dobrovoljačka jugoslovenska divizija. Sa strane su bile dve francuske divizije. Sa Petrom Bojovićem, Živojinom Mišićem i Stepom Stepanovićem na čelu, za 46 dana, srpska vojska je 1. novembra, ušla u Beograd, gde se zavijorila srpska trobojka, a potom prešla rečne, vekovne granice na Drini, Savi i na Dunavu , ušla u Temišvar, Suboticu, Pečuj, dospela do Karavanke i Prekomurja. Oslobođenje svih tih krajeva, ubrzo je rezultiralo stvaranje nove države Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca, kada je dosanjan generacijski san da svi Srbi budu u jednoj državi.
Možda najlepšu pesmu o zastavi napisao je Laza Kostić, a koja je bila i jedan od razloga njegove robije u mađarskom kazamatu.
“Razgovor sa uvučenom srpskom zastavom u mađistratu novosadskom“
Zastavo moja, zastavo trojna,
Svijeno srce naroda bojna,
Zar već u tvojim bojama spava
Crvena krvca i krvca plava?
O čemu snivaš kad se ne njijaš?
Jel te rođeno koplje probolo,
Te od beline rođene svijaš
Samrtni pokrov na telo golo?
Zastavo moja, zastavo trojna,
Svijeno srce naroda bojna,
O čemu snivaš?
Zastava Republike Srbije je trobojka -horizontalno poređanih polja istih visina crvene, plave i bele boje, preko kojih je grb Srbije. Najstariji sačuvani podaci o bojama srpske zastave odnose se na steg (zastavu) kralja Vladislava I (1232 – 1243) sina Stefana Prvovenčanog, unuka Nemanjinog. Prema jednom dubrovačkom dokumentu iz 1281. godine - zastava je bila "vexillum unum de zendato rubeo et blavo" - zastava od platna crvenog i plavog.. U moderno doba, u vreme nastanka nacija i borbe protiv feudalizma, prvu narodnu zastavu propisao je Sretenjski ustav iz februara 1835. godine. Iako nijedna vazalna zemlja ne bi smela da je ima, zastava je bila „otvoreno-crvena, bjela i čelikasto-ugasita". Sulatanovim fermanom od aprila 1838. godine precizirano je da je zastava crveno-plavo-bele boje, s tim što su na crvenom polju stajale četiri šestokrake zvezde, a na srednjem, plavom polju, kneževski grb. Trobojka se potom vijorila i u Kraljevini Srbiji, i pod Obrenovićima i pod Karađorđevićima, a onda i u Kraljevini Jugoslaviji. Posle Drugog svetskog rata, Jugoslavija je bila reformisana u socijalističku federativnu republiku, sastavljenu od šest republika, a svaka republika je imala pravo na sopstvenu zastavu pod uslovom da ova ima petokraku. Tako je skoro pola veka na trobojci bila petokraka. Posle raspada Jugoslavije, Srbija je prvobitno nastavila da koristi istu zastavu, da bi 1992. petokraka bila uklonjena. Današnji izgled zastava i grb dobili su 2003. godine.
U državama u kojima se obeležava Dan zastave ustaljena je praksa isticanja odgovarajućeg oblika zastave na zgradama državnih, pokrajinskih i lokalnih organa, javnih službi, ali i na privatnim objektima sa ciljem da se pokaže poštovanje prema zastavi kao jednom od najznačajnijih elemanata državnosti. Zastava se u takvoj prilici postavlja isključivo na mestu predviđenom za njeno isticanje (utori, jarboli, fasadna koplja,...), u skladu sa važećim propisima.
