Filmski Grof Drakula prve uloge odigrao u subotičkom Narodnom pozorištu
Poznati holivudski glumac, koji je zavredeo i zvezdu na stazi slavnih, rođen je kao Bela Ferenc Dežo Blaško, u Lugošu u današnjoj Rumuniji. Bio je četvrto dete Paule Vojnić i bankara Ištvana Blaška. Posle bankrota i smrti oca, majka se preselila u Suboticu kod najstarije ćerke Vilme, koja se tu udala. Ubrzo, sa 17 godina, pridružio im se i Bela, koji je najpre je radio na železnici, ali je silno želeo da postane glumac. Želju mu je 1901. ispunila sestra Vilma, uspevši da ga ubaci u pozorište a njegov prvi nastup bio je u horu, u jednoj opereti.
Zahvaljujući Lajošu Ihasu, upravniku subotičkog pozorišta, dobio je ulogu u predstavi „Orlovi“ (Šome Gutija i Viktora Rakošija), koja je odigrana u Subotici, 2. novembra 1901. godine. Iako veoma mlad i bez velikog glumačkog iskustva, i Bela je impresionirao publiku svojim manirima, scenskim izgledom i držanjem, pa je ubrzo postao i miljenik Subotičana. U subotičkom pozorištu ostvario je još nekoliko uloga, između ostalog i Sirana de Beržeraka, a glumio je i u predstavi „Vino“ Geze Gardonjija. U tom periodu uzima umetničko prezime Lugoši, po svom rodnom mestu. Sem u subotičkom teatru zapažene uloge ostvaruje i u segedinskom, temišvarskom, budimpeštanskom...
Kako se navodi u njegovoj zvaničnoj biografiji, Prvi svetski rat provodi mahom u Budimpešti, a po njegovom završetku postaje entuzijastičan pobornik i agitator Mađarske sovjetske republike, prilikom komunističke revolucije Bele Kuna 1919. godine. Porazom revolucije, dobio je zabranu bavljenja glumom u Mađarskoj, pa je morao da emigrira u Austriju, a potom u Nemačku, a onda, neznajući ni jednu reč engleskog, brodom odlazi u SAD, u Nju Orleans . Sa mađarskim glumcima koji su takođe emigrirali, u Njujorku je osnovao malo putujuće pozorište, koje je igralo predstave na istočnoj obali SAD. Prvu ulogu na engleskom jeziku imao je u brodvejskoj predstavi „Crveni mak“ 1922. godine. U leto 1927. markantni Bela Lugoši, sa svojim nikada izbrisivim mađarskim akcentom, savršeno je izneo glavnu ulogu u brodvejskoj predstavi „Drakula“, nastaloj prema romanu Brema Stokera. Predstava dobija priznanja publike i kritike i odigrama je čak 261 put.
Ma krilima uspeha te predstave, posle skoro četiri godine, Lugoši 1931. g. dobija i glavnu ulogu u filmu „Drakula“, reditelja Toda Brauninga, koja mu je donela međunarodnu filmsku slavu i status „ikone horora“. Film je bio zvučni i snimljen je u produkciji filmske kuće Universal Pictures , a američka Kongresna biblioteka svrstala ga je 2000. g. među ostvarenja koja imaju status kulturnog, istorijskog i estetskog nacionalnog blaga SAD.
Veliki uspeh filma „Drakula“ ograničio je glumačku karijeru Bele Lugošija na uloge horor negativaca, pa je narednih godina igrao skoro isključivo takve uloge i to u filmovima „Ubistva u ulici Morg“ , „Beli zombi“ , „Ostrvo izgubljenih duša“ , „Crna mačka“, „Gavran“ , „Znak vampira“ , „Nevidljivi zrak“ , „Sin Frankenštajna“ , „Crni petak“, „Duh Frankenštajna“, „Frankenštajn upoznaje vukodlaka“, „Povratak vampira“ i „Krvavi otmičar“ , a Drakulu ponovo igra u filmu „Abot i Kostelo upoznaju Frankenštajna“ .
Iako je iza sebe ostavio pregršt uloga, grofa Drakulu nijedna nije nadmašila. Pedesetih godina, ostarelog i zaboravljenog, angažovao ga je Ed Vud Junior, u čijim filmovima se nikako nije proslavio. Životni put završio je 1956. godine na klinici za odvikavanje od morfijuma. I to bi palo u zaborav da osamdesetih godina Vud nije proglašen za „najgoreg reditelja svih vremena“ i da po njegovom životu nije snimljen film. Vuda je igrao Džoni Dep, dok je ulogu Bele tumačio Martin Landau, koji je za nju dobio Oskara za najbolju sporednu ulogu.
Da ga Subotica ipak nije zaboravila svedoči nagrada „Bela Lugoši“, ustanovljena 2016. godine za izuzetan doprinos horor umetnosti. Nagradu dodeljuje „Dead Lake Horror & Wine Festival,“ koji se održava na Paliću, a laureati su Đorđe Kadijević, Dejan Zečević, Ruđer Deodato, Maksim Aleksandar, Džulijan Ričards.
