Galebova i čaplji sve više na zaštićenim područjima

Saradnja sa kolegama iz Mađarske traje 30 godina, a danas je njih trinaestoro sa kolegama iz JP „Palić-Ludaš“ markiralo ptice i evidentiralo biljake u okolini. Tokom proteklih godina, rađena je revitalizacija staništa na kojima se nalaze strogo zaštićene vrste, a štićena su i vlažna staništa, čime su postignuti pozitivni rezultati kao što je cvetanje orhideja, povratak pojedinih vrsta ptica, poput čaplji govedarki i crvenonogog sprudnika, ističe Sandra Čokić Reh, rukovodilac sektora zaštite u JP „Palić-Ludaš“.

- Samo godinu dana je dovoljno da se vidi koliko dobru stvar radimo, jer su se pojavile vrste koje su indikatori revitalizacije. Konkretno se štite vlažne livade, na Ludaškom jezeru veliki diverzitet staništa, slatinska staništa, otvorena voda jezera, slobodna voda, sve su to značajna staništa. Pustare, specijalni rezervoar prirode koji se geografski nadovezuje na naše najveće zaštićeno područje Subotičku peščaru, značajno je po tome što na malom prostoru ima veliki diverzitet, odnosno raznovrsnost - rekla je Čokić Reh.

Prstenovanje ptica, uglavnom pevačica, radi se od 1984. godine kako bi se pratio broj jedinki, migracije, mesta gde ptice zimuju i mesto gnezdenja. Podaci monitoringa su veoma zadovoljavajući i govore u prilog povećanja broja crnoglavih galebova koji se isključivo gnezde u okolini Palićkog jezera, podsetio je Oto Sekereš, čuvar zaštićenog područja.

- Nije dovoljno da samo zaštitimo mesta gde se one gnezne i zimuju, već moramo i ona mesta na koja usput, tokom migracija, moraju da stanu, da se odmaraju i hrane. Da bi bilo efekta, moramo da sačuvamo sva prirodna staništa. Ova godina je specifična po tome što je proleće bilo suvo, a sada je počela kiša i dosta je hladno, te možemo da vidimo da ptice još nisu počele da se gnezde onako kako bi trebalo, a neke vrste koje su ranije stigle i počele da se gnezne na vreme, one već imaju mladunce, ali u mnogo manjem broju nego ranijih godina - objasnio je Sekereš.

Prema rečima čuvara Nacionalnog parka iz Mađarske, Krnač Đerđa, priroda ne poznaje granice, već su ih izmislili ljudi. Shodno tome, stanište čiji je početak na teritoriji njihove zemlje, a prostire se i u Srbiji, predstavlja zajednički cilj za upravljače koji se bore za očuvanje biodiverziteta i prirodnih retkosti tih područja.

- Među upravljačima zaštićenih područja postoji dugogodišnja saradnja, ne samo danas kada smo uradili program prstenovanja, već često zajedno obavljamo čuvarske dužnosti. Tokom tog druženja, imamo priliku za razmenu znanja i iskustava - rekao je Đerđ.

Među brojnim zaštićenim vrstama, nalaze se biljka šafranjika i vojvođansko slepo kuče.