Promovisan roman Milana Uzelca "Četvrti putnik" - svedočenje preživelog logoraša iz Aušvica
Roman je pisan po istinitom događaju, odnosno susretu Uzelca i junaka priče Mikloša Nemeta, bivšeg logoraša, u putničkom vozu Subotica-Moskva tokom 1989. godine.
- Siže romana čini životni put mladog Mađara iz mađarskog sela Zahonj na granici sa bivšim SSSR-om, kog nacisti hapse kao dezertera i šalju u logor Aušvic. On je sa grupom mladih Jevreja uspeo da pobegne iz teretnog voza u koji su ih "utovarili", ali ih nakon kraćeg lutanja po njivama i šumarcima oko Dunava, Nemci pronalaze i ponovo ubacuju u voz kojim su prevoženi jevrejski zarobljenici u logor. Ta činjenica je tragično odredila njihov tretman i sudbinu u logoru, mada je ipak većina njih, uprkos strahotama i mučenjima kroz koje su prošli, dočekala kraj ovog strašnog mučilišta u srcu Evrope. Glavni junak uspeva ono što mnogima pre njega nije – beži ispod žičane, visokim naponom obezbeđene, ograde Aušvica, najčuvanijeg logora, i na ivici snage, gladan, izmučen, gotovo bez svesti, dospeva do sela Aušvic, gde nalazi spas i privremeno sklonište - rečeno je na promociji.
Najpotresniji deo ove logoraške priče jeste masovno streljanje preostalih logoraša pred sam kraj rata, koje su organizovali nacisti kako bi prikrili tragove svojih zverstava.
- Roman je na prvi pogled klasična priča o zlu koje je pre svega narodima Evrope doneo Drugi svetski rat, no način na koji je ispričana ova potresna priča, kao i sam junak romana čine da ta priča o ratu dobije jedan drugačiji ton, koji umesto beznađa i mučnine čitaocima nudi novu nadu i veru u čoveka. Priča je, dakle, uistinu tragična i strašna, ali njen junak, poput antičkih heroja, ostaje do kraja dosledan svojoj humanoj prirodi i idealima dobrote. Takođe i način na koji o tome priča autor prožet je iskrenim ljudskim saosećanjem, dok istovremeno pravi paralelu sa onim što se događalo na prostoru bivše Jugoslavije - poruka je sa promocije romana "Četvrti putnik" .
