Završeni Medusa dani filma 2012
U subotu, 15. decembra 2012. godine završeno je treće izdanje MEDUSA DANA FILMA 2012, programom u Omladinskom klubu „Skladište“, koji je obuhvatao: RAKIJAFILM (reditelj: Čongor Sas): projekcija filma i promocija knjige Petera Božika „Pohvala rakiji i druge priče“, Beldocs: (ON THE QUEST FOR) BEOGRAD UNDERGROUND – projekcija dokumentarnog filma, Klopka za pionira – koncert
RAKIJAFILM (2012)
dokumentarni film, 65:17 min.
Sinopsis: Izvanredan mladi direktor, Čongor Sas, na svom proputovanju po tzv. južnim predelima ispituje lokalno stanovništvo, umetnike, poznate i manje poznate, čuvene i nečuvene likove o možda najpoznatijem hungarikumu: a pečenju rakije, njegovom magičnom, lekovitom dejstvu, legendama koje kruže oko njega, pa i o ulozi destilata u savremenom društvu.
Priča koja kreće sa žestokom fikcijom vrlo brzo prelazi na suštinu. Jedan etnografski kanon pečenja rakije uvodi gledaoce u ovaj stroži svet vrlo posvećenih majstora. Počev od umetnosti pravljenja ovog pića, preko raznoraznih sprava iz domaćih radinosti i tajni kulisa pečenja, sve do potrošačkih običaja uz ukusan, slikovit i zvučni prikaz, filmska ekipa je pokušala da uz isečke iz vojvođanske savremene književnosti prikaže, i da za gledaoce učini ovaj svet još autentičnijim.
(ON THE QUEST FOR) BELGRADE UNDERGROUND (2011.)
dokumentarni film, 64:48 min.
Sinopsis: (On the Quest for) Beograd Underground je nezavisni dokumentarni film sačinjen od niza intervjua sa alternativnim umetnicima koji posvećeno stvaraju u okviru jedne (pot)kulture, koliko bogate u svojoj raznovrsnosti, toliko ogoljene u uslovima preživljavanja. Brojni umetnici govore o svom viđenju andergraunda kao pokreta, pogleda na svet, društvenog angažovanja i načina života. Specifične društveno-istorijske okolnosti u Srbiji devedesetih su dale povod za intezivnu umetničku aktivnost, kao odgovor na totalitarni režim, a godine izolacije učinili su njihovo stvaranje veoma autentičnim. Ovaj film je kolekcija ličnih iskustava umetnika koji čine sastavni deo andergraund scene od devedesetih godina do danas.
KLOPKA ZA PIONIRA je noise rock grupa iz Pančeva i Beograda. U nastojanju da iskorači iz okvira popularne muzike, Klopka za pionira je razvila neobičan izraz zasnovan na improvizaciji, kreativnom tretmanu instrumenata, primeni buke i saradnji čoveka i mašine. Posebno važnu ulogu u njihovom zvuku imaju angažovani tekstovi interpretirani na ekspresivan način. Klopka za pionira nastoji da zvuči intenzivno, bučno, iskreno, istinito. Oni se neprestano menjaju i tragaju za novim prostorima za istraživanje u muzici.
Ime "Klopka za pionira" odnosi se na čestu pojavu da neko ko pokušava nešto novo nailazi na brojne prepreke.
Muzika Klopke za pionira je često opisivana kao neprihvatljiva, pretežno zbog prevelike buke, disonantnosti, neprijatnog vokala, ali i neprijatnih tema o kojima govori. Ipak, možda baš zbog svog hrabrog pristupa izrazu i zbog kretanja putevima kojima niko ne ide, Klopka za pionira je stekla veliki broj poštovalaca i neku vrstu kultnog statusa čak i među onima koji ne mogu da je podnesu.
Klopku za pionira su osnovali Mileta Mijatović (glas, perkusije, autor tekstova) i Damjan Brkić (gitara, mašine, autor muzike) 2003. godine. Veliki doprinos razvoju grupe dali su Vladimir Lenhart (bas gitara, trake) i Mark Šnajder, fotograf, vozač i dobrovoljni menadžer grupe. Vuk Palibrk (bubnjevi) i Zoran Jović Letač Đavo (bubnjevi) su svirali u Klopki tokom 2004. i 2005. godine.
Na početku 2009. godine grupi se priključio Đurađ Šimić na klavijaturama. Nakon snimanja albuma "Dodole" Klopka za pionira nastupa kao četvorka (Mijatović - Brkić - Šimić - Lenhart). Na turneji tokom jeseni 2009. na mestu fotografa-vozača je Nataša Šarkić.
Početkom 2010. sastav je pojačan bubnjarem Reljom Ilićem i nastupa kao petorka do početka leta.
U avgustu 2010. Klopka za pionira snima album "Živa sila" ponovo kao trojka (Mijatović, Brkić, Lenhart) uz muzičko-tehničku pomoć Stefana Maleševića (bendovani synth, usna harmonika, drombulje), koji je i nastupio sa grupom na nekoliko koncerata.
